دست های خالی

فردا صبح قراره برگردم خوابگاه، مثل همیشه دست خالی. قرار بود این سری که برمیگردم کلی حرف برای زدن داشته باشم، قرار بود قرار مَدارامو حداقل با خودم گذاشته باشم و از این بلاتکلیفی در اومده باشم. نه اینکه نخوام، ولی نشد که بشه. و در من هنوز یک دخترکِ زانو بغل زده نشسته و به رفت و آمدِ آدم ها نگاه میکنه. بعد از یک هفته و اَندی دارم برمیگردم و چی دارم که ببرم؟؟ هُچ!